TO HELL AND BACK......
De eerste keer dat ik Lisa ontmoet voel ik de neiging om voorzichtig te zijn en eerst samen af te tasten. Haar verdedigingsmuurtje is hoog. Na een paar minuten vertelt ze me over haar muurtje. Dat anderen denken dat ze zo’n harde tante is en ze haar niet tegen de haren in willen strijken. Als ik vraag waarom ze haar muurtje hier laat zakken dan zegt ze dat het ok is met mij. Ze herkent dat ze heel snel bepaald of ze iemand ok vindt of niet. Dat is het verschil of haar muurtje zakt of niet. Andere mensen echt vertrouwen dat doet ze niet, dat heeft ze niet geleerd.
In vergelijking met het begin van het gesprek is een wereld van verschil te merken. Ik hoef niet meer op mijn tenen te lopen en er is een openheid waarin ik haar teruggeef wat ik merk; dat ik haar muurtje herken en zelf net ook ervaren heb. Lisa is verbaasd, ze herkent haar eigen muurtje niet zo goed. Ik benoem dat het een muurtje is van niet voelen, hard werken, de ander tevreden stellen, zelf doen en oplossen, verdedigen en vooral niet kwetsbaar zijn. Dit heeft haar veel opgeleverd en ook gekost. Met haptotherapie gaat het over gevoelens en kwetsbaarheden. Lisa wil graag meer voelen en kijkt er niet naar uit om meer van zichzelf te delen en is dat ook niet gewend. Aan de andere kant heeft ze therapie een paar keer uitgesteld en nu met alle boosheid in haar wil ze/moet ze een andere manier vinden om hier mee om te gaan.
Na een aantal sessies benoemt Lisa dat zij niemand vertrouwt. Behalve haar kinderen. Als ik haar vraag hoe het vertrouwen tussen ons is geeft ze in eerste instantie aan dat de kaders van mijn beroep (geheimhouding) ervoor zorgen dat ze me vertrouwt. Een dag later vind ik onderstaande mail in mijn inbox:
Hoi Dominique,
Nu ik weer wat meer gevoel krijg ;) wil ik je via deze mail toch het volgende laten weten.
Jouw gesprekken met mij en ja.. voor mij ietwat onwennige therapieën :) helpen mij heel erg om mijn eigen onduidelijkheden helder te krijgen en waar ik moeite mee heb.
Ook al is het lastig voor mezelf, toch wil ik je heel erg bedanken voor je hulp en moeite. Het betekent veel voor me dat je me bepaalde inzichten geeft en stof om over na te denken. Dus ja dat wilde ik je even laten weten.
Groetjes Lisa
O ja en ik vertrouw je, ook buiten de kaders van je beroep, vandaar dat ik ook bij je blijf komen.
Onze sessies samen gaan over leren delen, zij vertelt wat ze meegemaakt heeft in haar leven met ouders die er niet voor haar waren, waarbij ze op blote voeten in de winter buiten gezet werd en een week lang genegeerd werd. Ze wilde graag snel het huis uit gaan en op eigen benen staan. Onder andere haar doorzettingsvermogen, zelfstandigheid en er voor de ander zijn maakt dat ze is waar ze nu is; met een goede baan, een gezin en sociaal leven. Het is ook de reden waarom er veel boosheid is, omdat ze niet geleerd heeft om goed voor zichzelf te zorgen en te mogen leunen op een ander.
In de sessies merkt zij dat het soms lastig, pijnlijk en onwennig is; de hel. Maar het delen lucht op, de feedback, het stil staan en een ander perspectief zorgen ervoor dat de boosheid afneemt. In het dagelijks leven reageert ze minder verdedigend, en vraagt naar wat mensen bedoelen. Ze hoort van haar omgeving dat ze rustiger en minder boos is. Ze voelt zichzelf ook rustiger.
Ik straal dus van oor tot oor na het lezen van haar mail. Wat heeft zij grote stappen gezet in het in vertrouwen nemen van iemand. En hoe dapper en mooi dat juist zij deze mail heeft geschreven! Ook Lisa vertelt dat het schrijven van deze mail nieuw was voor haar. Ze is vooral gewend om te vertellen wat niet goed is en complimenten deelt ze niet uit. Tenzij het waarde heeft voor haar.
Deze tekst is geplaatst met toestemming van de desbetreffende cliënt. Waarbij haar naam gewijzigd is om haar privacy te beschermen.